Η δοκιμασία πρόκλησης σε κάποια τροφή ή φάρμακο συνεχίζει να αποτελεί τον πλέον αξιόπιστο τρόπο διάγνωσης της υπό διερεύνηση αλλεργίας. Κρίνεται απαραίτητη στις περιπτώσεις ασθενών που τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν επιβεβαιώνουν με ακρίβεια τη διάγνωση στην περίπτωση θετικού ιστορικού. Εγκυμονεί πάντα κάποιου βαθμού κίνδυνο για αντίδραση και γι’αυτό θα πρέπει να πραγματοποιείται σε ασφαλές περιβάλλον από επαγγελματίες υγείας που έχουν λάβει εκπαίδευση στην αντιμετώπιση αλλεργικών αντιδράσεων. Οι στόχοι μιας πρόκλησης στην κλινική πράξη περιλαμβάνουν: επιβεβαίωση ή αποκλεισμό της διάγνωσης της τροφικής ή φαρμακευτικής αλλεργίας, προσδιορισμό της ποσότητας τροφής που μπορεί να ανεχθεί ο ασθενής και την αξιολόγηση απόκτησης ανοχής στο αλλεργιογόνο με την πάροδο του χρόνου. Στην βιβλιογραφία υπάρχουν διάφορα πρωτόκολλα χορήγησης του αλλεργιογόνου σε σταδιακά αυξανόμενες ποσότητες ανά 15 -20 λεπτά, με τελικό σκοπό ο ασθενής να έχει λάβει μια ολόκληρη μερίδα για την ηλικία του με την ολοκλήρωση της δοκιμασίας.